Tijdens het hoogtepunt van de eerste golf van de corona-crisis, welke ongeveer drie maanden duurde, stond de zogeheten planbare zorg stil. Dit kwam niet doordat al het ziekenhuispersoneel plots mensen met corona moest behandelen. Alle resources van het ziekenhuis werden gereserveerd voor de coronazorg. Hierdoor werden niet alleen zaken als knieoperaties uitgesteld maar ook het grootste deel van de behandeling en begeleiding van mensen met een chronische ziekte, waaronder multiple sclerose (MS), stagneerde volledig.
MS is de meest voorkomende neurologische aandoening leidend tot blijvende invaliditeit op de jongvolwassen leeftijd in Nederland. Naar schatting wordt de ziekte, welke zich meestal openbaart tussen de leeftijd van 20 en 40 jaar, vastgesteld bij ongeveer 1 op de 500 mensen. MS is niet te genezen. Maar met medicatie kan het beloop gunstig beïnvloed worden en met de juiste therapie kunnen mensen op een bepaald niveau blijven functioneren.
In de maanden maart, april en mei van vorig jaar werden er weinig mensen met MS gezien op de poliklinieken neurologie. Contact werd onderhouden via de telefoon of, als de ICT-afdeling van het ziekenhuis meewerkte en de infrastructuur er niet wegbezuinigd was, via beeldbellen. Een goede manier om contact te houden maar de vraag is of het een goede manier van echte zorg is. Een kort uitslaggesprek kan prima op deze wijze maar het bespreekbaar maken van de angst, die de ziekte met zich meebrengt ten aanzien van bijvoorbeeld werk of relatie, is toch een ander verhaal. Daarbij waren veel mensen met MS onzeker of zij tot de risicogroep voor een ernstige corona-infectie behoorden.
Bij de eerste berichtgeving van het RIVM werden mensen met MS specifiek genoemd als behorend tot de risicogroep. Dit gaf veel onzekerheid, vooral in relatie tot het gebruik van ziekteremmende medicatie, omdat het merendeel daarvan een negatief effect heeft op het afweersysteem. Landelijke adviezen hierover kwamen laat naar buiten, terwijl die van omringende landen al een tijd beschikbaar waren. Met de inzichten van dat moment werden doseringen aangepast (veelal ten koste van de effectiviteit), behandelingen uitgesteld of ontraden en werd mensen geadviseerd vooral niet besmet te raken. Gelukkig werd al vrij snel duidelijk dat het hebben van MS mensen niet kwetsbaarder maakte en ook werd duidelijk dat de meeste medicijnen geen extra risico gaven (en dat aanpassen van doseringen etc. niet nodig was). Toch duurde het tot een week nadat de basisscholen in het voorjaar weer open waren voordat er aanpassingen kwamen in de landelijke adviezen voor mensen met MS, waardoor veel kinderen langer dan noodzakelijk thuisgehouden werden.