Zorg kan zijn zoals zorg hoort te zijn: vanuit het hart en vervuld van naastenliefde
Naastenliefde is de ziel van de zorg
Zonder de mensen om ons heen verdwalen wij als een schipbreukeling op een onbewoond eiland. Wij hebben mensen om ons heen nodig om de context van ons bestaan te creëren. Mensen om mee te delen, om aan te spiegelen, om te helpen en om geholpen te worden. Dit diepe besef dat wij er voor elkaar zijn, om elkaars leven mooier te maken, is het fundament van de zorg. Zorg komt vanuit het hart. Het wordt gevoed door de passie om er voor de ander te zijn. Het slaan van een arm om iemand heen om te troosten, het echt luisteren en iemand laten voelen dat hij er niet alleen voor staat, dat kan alleen vanuit oprechte naastenliefde. Naastenliefde is de ziel van de zorg.
Toch is het eerder regel dan uitzondering dat de secretaresse in het ziekenhuis die je belt jou niet kent (ook al kom je al een aantal jaren vanwege een chronische aandoening), dat de eerste mogelijkheid voor een afspraak over vier weken is (terwijl je nu met veel vragen en onzekerheden zit), dat de noodzakelijke onderzoeken verspreid plaats vinden in de komende weken (waardoor je meerdere malen vrij moet nemen van het werk) en dat de behandelend arts niet echt ingaat op de problemen die jij ervaart in het dagelijks leven vanwege de chronische aandoening, maar zich vooral richt op de medicatie en het toetsenbord van zijn computer. Het systeem is dicterend geworden voor de zorg die jij ontvangt. Zorg vanuit het systeem in plaats vanuit het hart.